Апублiкавана: Груша, А. И. Почему Франциск Скорина решил стать просветителем? // Современные проблемы книжной культуры: основные тенденции и перспективы развития: материалы V Международного научного семинара (Минск, 19-20 апреля 2016 г.). – Минск: Центральная научная библиотека НАН Беларуси; Москва: ФГБУ науки Научный и издательский центр «Наука» РАН, 2016. – С. 74-78.
У сваей прадмове да Дзеяній апосталаў (1525), Францыск Скарына піша пра евангеліста Луку, які першапачаткова быў лекарам, але зразумеў, што ўcё цялеснае мiнуе i марна, замест гэтага вырашыў стаць лекарам чалавечых душ. У артыкуле сцвярджаецца, што Францыск Скарына, ствараючы вобраз евангеліста Лукi і акцэнтуючы яго выбар вылечваць чалавечыя душы, тым самым адлюстроўвае ўласныя матывы Скарыны і яго ўласны выбар, каб перакладаць і выдаваць Біблію. Такія паралелi і падабенства паміж евангелістам Лукой і Скарынай з’ўляюцца спосабам самарэпрэзентацыi для Скарыны. Гэта самарэпрэзентацыя была адрасавана не толькі сваім сучаснікам, але і яго нашчадкам. Артыкул выказвае здагадку пра час, момант жыцця і творчай кар’еры, калі Скарына вырашыў перавесці кнігі Бібліі. Гэты план павінен быў з’явіцца пасля 1512, калі ён стаў доктарам медыцынскіх навук у ўніверсітэце Падуі.
Чытаць артыкул цалкам на рускай мове: Александр Груша. Почему Франциск Скорина решил стать просветителем?